ကၽြန္မတို႔ ေန႔ရက္တိုင္းမွာ မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ေသာသူေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရျခင္းေၾကာင္႔ ၀မ္းနည္းရ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၾကရသလို... ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စြဲလန္းျခင္းေၾကာင႔္လည္း စိတ္ပင္ပန္းၾကရပါတယ္...
လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ထဲမွာ သင္႔အတြက္ေနရာဆိုတာ သူေပးသေလာက္ပဲ ရႏိုင္ပါတယ္...
လိုခ်င္သေလာက္ မရႏိုင္ပါဘူး။ အဲ႔ဒီအတြက္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမေနပါနဲ႔...
ကိုယ္ဖက္ကေန ေပးႏိုင္သေလာက္ေပးလိုက္ပါ... အရာတစ္ခုေပၚ ျပန္လည္ရရွိဖို႔
ေမၽွာ္လင္႔ခ်က္ မထားပါနဲ႔....
ျဖဴစင္ေသာ ေမတၱာ သန္႔ရွင္းေသာ ေစတနာျဖင္႔ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္းက ကိုယ္႔ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေစသလို သူတစ္ပါးကိုလည္း ေအးခ်မ္းမႈကိုေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္... ေမတၱာတရားဟာ အေကာင္းဆံုးေသာ လက္နက္ပါ...
ေလာကမွာ အခ်စ္ဆံုးေသာ အရာသည္ ဒုကၡအေပးဆံုးေသာ အရာပါ...
ခ်စ္စရာတစ္ခု၇ွိလွ်င္ဒုကၡတစ္ခု ခ်စ္စရာမ်ားလ်ွင္ ဒုကၡမ်ားတယ္...
ခ်စ္စရာမရွိလၽွင္ ဒုကၡမရွိဘူး...
ကၽြန္မ သိပ္သေဘာက်တဲ႔ ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကံုး) ရဲ႔ ကၽြန္မ ခ်စ္မိ အျပစ္၇ွိသည္ ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္...
သံေယာဇဥ္ျဖင့္…
ေနွာင္ငင္တြယ္ရစ္၊
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရွိသည္….
တြယ္ျငိျခင္းျဖင့္
ရင္တြင္းဆူုးနစ္၊
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရိွသည္….
အတြယ္အတာ ဘယ္အရာျဖစ္
ဖယ္ခြာလို႔ရ ၊ကၽြန္မမသိ
၀ဋ္ရွိေလသမွ်
ခ်စ္မိေနရပါသလား….
ႏွလံုးသားမွာ၊ အနာတရ
ထာ၀ရျဖစ္တည္…
(အခုေတာ့ ………….)
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရိွသည္….
ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကံုး)
ေနွာင္ငင္တြယ္ရစ္၊
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရွိသည္….
တြယ္ျငိျခင္းျဖင့္
ရင္တြင္းဆူုးနစ္၊
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရိွသည္….
အတြယ္အတာ ဘယ္အရာျဖစ္
ဖယ္ခြာလို႔ရ ၊ကၽြန္မမသိ
၀ဋ္ရွိေလသမွ်
ခ်စ္မိေနရပါသလား….
ႏွလံုးသားမွာ၊ အနာတရ
ထာ၀ရျဖစ္တည္…
(အခုေတာ့ ………….)
ကၽြန္မခ်စ္မိ အျပစ္ရိွသည္….
ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကံုး)
No comments:
Post a Comment